چشمانم آبی ست!
دیگر چه می خواهی که
شب ها به خوابم می آیی
و با سیاه ترین کابوس ها
مرا به پیشواز دلهره می بری؟!
من هنوز سه شنبه ها را دوست دارم،
و تو را
که همیشه به یادت می آورم
با همان پیراهن آبی
در اردیبهشت باران پوش!
حالا خواب هایم سفید است،
روزگارم سیاه!
اما هنوز هم نمی دانم چرا
اردیبهشت که می شود
برایت گریه می کنم!